Van Guido en Gezelle
Cafmeyer gaat de dialoog aan met GUIDO GEZELLE.
Niemand kan zo sappig en boeiend vertellen als Bart Cafmeyer. Als toeschouwer hang je de hele voorstelling lang aan zijn lippen - zo hard zelfs, dat zijn lippen er zeer van gaan doen.
Op 27 november 1899 noteerde Caesar Gezelle de laatste woorden van zijn beroemde nonkel Guido. “Ik hoorde zo geerne de veugelkens schufelen.”
Guido Gezelle: priester-dichter, taalwetenschapper, leraar en journalist. Nonkel van Stijn Streuvels ook. In Roeselare schreef hij ‘Dien Avond en die Rooze’ en de onorthodoxe dichtbundel ‘Vlaamsche dichtoefeningen’. Maar wist je ook dat hij onder de schuilnaam “Spoker” satires schreef? En dat hij 150.000 papierlingskes met woordverklaringen bijeen verzamelde?
125 jaar na de laatste woorden gaat Bart Cafmeyer met Gezelle in dialoog. Letterlijk. Terwijl je de complexe man leert kennen, krijgt het monument een steeds menselijker gezicht.
Een warme voorstelling die geschiedenis en literatuur op een schalkse manier weet te combineren.